‘Dankbaar voor het leven’, Gaël blikt terug op de vuurwerkramp

Gaël (34) raakte zwaargewond bij de vuurwerkramp in Enschede, nu twintig jaar geleden. Hij was het eerste slachtoffer dat op 13 mei 2000 werd opgenomen in ons ziekenhuis. Gaël blikt terug op deze bewuste zaterdag en vertelt hoe zijn leven die dag plotseling stil kwam te staan.

Het voorjaar in 2000

Gaël zat in het voorjaar van 2000 in de tweede klas van de middelbare school in Enschede. “Eind april was ik voor het eerst naar een concert geweest in Amsterdam, ik had de avond van mijn leven. Ik had nooit gedacht dat ik twee weken later zwaargewond op de Intensive Care afdeling van MST zou liggen.”

Tussen de brandweerwagens

Aan het begin van de middag op zaterdag 13 mei was Gaël met een stel vrienden gaan kijken bij een klein brandje in de buurt van waar hij op dat moment woonde. “Het was een stralende dag dus ik was buiten aan het spelen. We zagen een kleine rookpluim in de verte opstijgen in de wijk Roombeek. We stonden met een grote groep andere nieuwsgierige mensen tussen de brandweerwagens naar de brand te kijken. We hadden geen idee dat de brand bij een vuurwerkfabriek was.”

De allesvernietigende explosie

Toen de brand oversprong op een container met vuurwerk veranderde de sfeer. “Overal om ons heen ontplofte vuurwerk. Veel mensen om mij heen waren weggerend, maar ik zocht ineengedoken dekking achter een hekje. Net op het moment dat ik was opgestaan om weg te rennen, volgde de allesvernietigende explosie. Ik werd weggeblazen en tuimelde door de lucht. Mijn buik werd geraakt door een betonnen brokstuk en ik bloedde hevig. In een verwoeste woning trof een brandweerman mij aan. Als deze brandweerman mij niet naar die ene ambulance had gedragen, had ik dit nooit kunnen navertellen.”

Eerste rampslachtoffer in MST

Een ambulancebroeder probeerde tijdens de rit een infuus aan te leggen, maar omdat Gaël zo veel bloed had verloren was dat vrijwel onmogelijk. “Ik moest mijn best doen om wakker te blijven. Vlak voordat we op het terrein van MST arriveerden, was het aanbrengen van het infuus gelukt. Ik was de eerste gewonde in het ziekenhuis en personeel stond te wachten om te horen hoe ernstig de rampsituatie was. Op de operatietafel verloor ik mijn bewustzijn te midden van hardwerkende chirurgen en artsen. Na meerdere operaties en een kunstmatige comatoestand van twee weken, werd ik wakker op de Intensive Care.”

Later hoort Gaël dat een van zijn operaties op bijzondere wijze is uitgevoerd. “Ik begreep dat er bij een operatie in mijn buik voor het eerst met behulp van een live video-verbinding over het internet een leverspecialist vanuit Groningen de operatie bijwoonde en instructies gaf. Bijzonder!”

Geen blijvende schade

Nadat Gaël wakker werd op de Intensive Care ging zijn herstel relatief snel. “Het ging sneller dan verwacht, na acht weken in het ziekenhuis kwam ik thuis. Al snel was ik volledig hersteld en ik heb, op littekens na, geen blijvende schade eraan overgehouden.”

Naar de voetbalfinale

“Ik herinner me nog dat ik tijdens mijn herstel in het ziekenhuis een bijzonder uitje aangeboden kreeg. Van Slachtofferhulp Enschede kreeg ik toegangskaarten om, onder begeleiding van een verpleegkundige van de afdeling A3, de voetbalfinale tussen Frankrijk en Italië bij te wonen in Rotterdam. Daarna ging ik onder begeleiding weer terug naar MST voor het verdere herstel.”

Dankbaar

“Het meemaken van een ernstige gebeurtenis als deze laat je inzien hoe fragiel en waardevol het leven is. Mijn leven heb ik te danken aan de heldhaftige mensen van MST die mij gered hebben, van de chirurgen tot aan alle verpleegkundigen.”