Collega verpleegkundige Wilma Koops schrijft elke 14 dagen een blog.

Gelukkig kan meneer de Boer hét nog navertellen. Hij is hobbyboer wel te verstaan. Hij is sinds een jaar of vijf gepensioneerd, maar nog altijd heeft hij een aantal koeien op zijn boerderij waar hij de zorg voor draagt. Deze middag laadde hij zijn koeien in een trailer waar het misging op de loopplank. Meneer zette een stapje achteruit, gleed weg en viel achterover. De schaapachtige koe dacht niet na en was volgzaam; zij deed ook een stap achteruit en al glijdend volgde zij dezelfde route als haar baasje. Het 500 kg zware beest kwam precies bovenop meneer terecht waardoor zijn ongeluk als een ‘HET’ bestempeld werd: High Energy Trauma. Dat is een verzamelnaam voor ongevallen waarbij een grote overdracht van energie (door snelheid of massa) plaatsvindt op het slachtoffer. In dit geval was er dan wel geen snelheid, maar massa was er genoeg.

Het logge beest kreeg een pijnstillende injectie en werd alsnog op transport gezet naar Oost-Europa. Meneer zelf kwam er minder mooi vanaf; met veel pijn en heftig benauwd werd door zijn echtgenote de inschatting gemaakt dat hij medische hulp nodig had. Echter vond zijn vrouw dat hij zo vies was, dat een douche geen overbodige luxe was. Het bellen voor een ambulance daarentegen wel. Met de auto maakten ze een helse tocht naar de huisarts waar een zuurstofgehalte van 60% (normaliter 100%) deed besluiten dat de spoed hoog was en een ambulance noodzakelijk. Klam en grauw bleek meneer op de SEH behoorlijk ernstig letsel te hebben: een bloederige klaplong met 12 ribfracturen en een sleutelbeenbreuk. Goed doorademen hierbij is een must om erger te voorkomen, dus kreeg hij naast een thoraxdrain ook een pomp met pijnstilling. Op de vraag of meneer veel pijn had, gesteld door het pijnteam, was zijn antwoord: “Och, joa, een beetje dut ut wel zeer.”

Ook bij een nekwervel was een breuk te zien waardoor meneer een vistakraag om kreeg. Hij vond het allemaal nog niet zo spannend. “Ik ben allang blij dat ik niet op het paaltje geland ben dat 5 cm naast mijn landingsplek stond.” Sommige patiënten met minder letsel gaan naar de IC, maar meneer zijn geluk is dat hij in goede conditie was en nog altijd marathons liep, waardoor de AOA volstaat. Wel werd er op aangedrongen dat het nu, met zijn aangedane longen, toch echt een prachtig tijdstip is om te gaan stoppen met roken.

Een paar dagen later mocht de kraag alweer af bij een stabiele nekwervelfractuur en ook het pompje met pijnstillers is gestopt. Er werd met meneer over thuiszorg gesproken, maar dat is toch echt niet nodig volgens hem.“HET is nog niet helemaal je van het, maar met hulp van mijn vrouw gaan we ons samen prima redden op de boerderij.”

Lees ook de andere blogs van Wilma

[mk_blog_carousel cat=”1777″]
Waar bent u naar op zoek?