Mogelijke complicaties

Ondanks dat de grootst mogelijke zorgvuldigheid in acht wordt genomen, kunnen zich tijdens en na de operatie complicaties voordoen, die soms verder ingrijpen vereisen en die op den duur ook levensbedreigend kunnen zijn. Hierbij valt denken aan de volgende complicaties.

• Zelden worden zenuwstructuren beschadigd bij het maken van de operatieve toegangsweg naar het wervellichaam of als er per ongeluk botcement in het zenuwkanaal terecht komt. Dit kan, afhankelijk van de locatie en de stand van de behandelde wervel, tot gevoelsstoornissen of een verminderd bewegingsvermogen van armen en benen met verlammingsverschijnselen leiden. Heel zelden komen functiestoornissen van de blaas en de sluitspier (caudasyndroom) voor met bijkomende seksuele problemen zoals impotentie resp. verminderd gevoel in het genitale gebied tot zelfs een dwarslaesie. In zulke gevallen moet de oorzaak van de klachten door onderzoek worden opgespoord (bv. door middel van een onderzoek waarbij contrastvloeistof in het wervelkanaal wordt ingespoten). In bepaalde gevallen is een open spoedoperatie noodzakelijk om de klachten weg te nemen. Ondanks snel en adequaat handelen kunnen de storingen zeer incidenteel van blijvende aard zijn.
• Zelden komt het nog vloeibare botcement via bloedvaten (aders in het bot en/of ruggenmerg) in de longen terecht (longembolie). Soms is dat onschuldig, maar er kunnen ook gevaarlijke circulatiestoornissen door veroorzaakt worden.
• Uiterst zelden ontstaat een breuk in een aangrenzend wervellichaam omdat grotere hoeveelheden botcement door de openingen in het bot van het behandelde wervellichaam naar buiten vloeien en in de aangrenzende tussenwervelruimten terechtkomen. Afhankelijk van het moment dat de breuk ontstond, wordt de pijn dan niet minder of er kan in de dagen of weken na de behandeling opnieuw rugpijn ontstaan. In deze gevallen kan een nieuwe kyfoplastiek om de pijn te verminderen noodzakelijk zijn.
• Zelden treden er bij personen die hiervoor aanleg hebben allergische reacties (allergie) op bv. voor medicijnen (zoals antibiotica of pijnstillers) of contrastvloeistof. Complicaties zoals braakneigingen, jeuk of huiduitslag kunnen hiervan het gevolg zijn. Uiterst zelden komen heftigere reacties voor tot zelfs hartstilstand, stuipen of ademhalingsstoringen, die opname op de intensive care noodzakelijk maken en in het ongunstigste geval tot permanente beschadigingen aan organen bv. nierfalen, de hersenenbeschadiging of tot verlamming kunnen leiden.
• Heel sporadisch kan er door de contrastvloeistof bij reeds bestaande nier- of schildklierstoornissen een verminderde nierfunctie (tot zelfs nierfalen waarvoor hemodialyse noodzakelijk is) resp. overmatige activiteit van de schildklier (thyreotoxische crisis) ontstaan. In de meeste gevallen zijn deze stoornissen medicamenteus goed te behandelen.
• Zeer zelden komen infecties voor die er toe kunnen leiden dat er ziektekiemen in de wervellichamen of in de bloedbaan (bloedvergiftiging, sepsis) doordringen. Bij dieperliggende infecties van het wervellichaam kan een behandeling met strikte bedrust gedurende enkele weken noodzakelijk zijn.
• In extreem zeldzame gevallen komt het tot ernstige bloedingen bv. in de buikholte of in het wervelkanaal. Een spoedoperatie is dan noodzakelijk. Heel sporadisch is dan een transfusie met (bestanddelen van) donorbloed noodzakelijk. Uiterst zelden leidt dit tot infecties bv. met hepatitisvirussen (met leverontsteking tot gevolg), in extreem zeldzame gevallen kan er een besmetting plaatsvinden met het HIV-virus (met in een later stadium AIDS tot gevolg) en/of worden andere ziektekiemen (bv. van BSE, een variant van de ziekte van Creutzfeld-Jakob) overgedragen.
• Zeer zelden komt het tot botfracturen, bv. ribfracturen, die gewoonlijk niet operatief hoeven te worden behandeld. Het risico op deze complicatie is verhoogd bij ernstige botontkalking (osteoporose).
• In zeer zeldzame gevallen kunnen huid, weke delen en zenuwen beschadigd raken (bv. doordat er ten gevolge van een injectie een abces ontstaat, doordat weefsel afsterft, door bloeduitstortingen, beschadiging van huidzenuwen); deze klachten verbeteren meestal vanzelf resp. zijn goed te behandelen. Een heel enkele keer zijn de klachten blijvend van aard (bv. pijn, pijnlijke prikkelsensaties, gevoelloosheid tot zelfs verlammingen, littekens); dat geldt eveneens voor beschadigingen die door de druk tijdens de operatie zijn ontstaan ondanks de juiste houding waarin de patiënt tijdens de operatie is gelegd. Heel zelden kunnen tevens de arm- en beenzenuwen beschadigd raken.
• In het gebied van de thoracale wervelkolom komen af en toe beschadigingen van de longen voor waarbij er lucht uit de longen tussen long- en borstvlies terecht komt (zgn. pneumothorax). Dit kan gepaard gaan met benauwdheid, waardoor een extra ingreep noodzakelijk is (het inbrengen van een slangetje dat wordt aangesloten op een zuigsysteem). De stralingsdosis bij het röntgenonderzoek voor de ballonkyfoplastiek is gering. Als alle straling waaraan een mens blootstaat, zoals medisch noodzakelijke, natuurlijke en dagelijkse straling die uitgaat van technische apparatuur (bv. televisie, computer) bij elkaar wordt opgeteld, valt op den duur schade voor de gezondheid niet helemaal uit te sluiten. Daarom wordt voor het onderzoek het nut van een röntgenonderzoek afgewogen tegen de stralingsdosis, die ermee gepaard gaat. Bij een zwangerschap bestaat door de röntgenstraling het risico dat schade aan het ongeboren kind wordt toegebracht. Waarschuw daarom absoluut uw arts als u zwanger bent of zelfs ook maar het vermoeden hebt dat u zwanger zou kunnen zijn.