In de categorie “dingen die je niet meteen verwacht in een ziekenhuis” hebben wij de afgelopen weken iets bijzonders gedaan. Wij hebben een theatergroep een voorstelling laten geven ín ons ziekenhuis, aan meer dan 2000 van onze collega’s.
Patiënt centraal
Als ziekenhuis proberen wij in alles wat we doen onze patiënt centraal te stellen. Alles is gericht op het verbeteren van de kwaliteit van diens leven. Maar als we de patiënt écht centraal zetten, is meer nodig dan alleen goede medische zorg. Dan hebben we oprechte aandacht voor de patiënt als mens en doen we er alles aan om hun beleving beter te maken. Want ziek zijn is al naar genoeg. En dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. We realiseren ons heel goed dat er in ziekenhuizen -ook de onze- allerlei protocollen, regels en werkwijzers zijn die altijd goed bedoeld zijn, maar waarvan je je kunt afvragen of de patiënt daarmee altijd op de eerste plek staat. In MST hebben we met elkaar afgesproken dat we in ons hele ziekenhuis extra aandacht vragen voor patiëntgerichtheid. In onze Strategische Agenda neemt Patiëntgerichtheid een centrale rol in. Bij alles wat we doen stellen we de vraag: wat heeft de patiënt hier aan? Hoe zou dit zijn voor “meneer of mevrouw Jansen”? Hoe kunnen we dit proces prettiger maken voor patiënt X?
En waarom dan een theatervoorstelling?
De voorstelling helpt heel goed bij het concreet maken van het perspectief van een patiënt. Het gaat over Theo, een man met longkanker. Het laat zien welke impact deze ziekte op hemzelf en zijn familie heeft en hoe zorgverleners in een ziekenhuis met hem omgaan. De theatervoorstelling “De Limonadefabriek” is een coproductie van Theatergroep Plezant met UMC St Radboud en Diaconessenziekenhuis in Leiden.
Het is mooi, confronterend, muzikaal, verdrietig, grappig en bovendien: spraakmakend. Na afloop van de voorstelling zijn alle collega’s in kleine groepjes met elkaar in gesprek gegaan over de thema’s uit de voorstelling. Door de gesprekken hierover komen we samen tot inzichten en leren we van elkaars visie.