Van binnen uit
Op 27 februari 2020 passeert het coronavirus officieel de Nederlandse grens. De Hollandse nuchterheid maakt plaats voor zorgen. De IC-capaciteit staat onder druk. Het land gaat op slot.
Saamhorigheid en trots. Maar ook: onzekerheid en angst. Hoe lang gaat dit duren? Toch verliezen we ons doel nooit uit het oog: de allerbeste zorg voor onze patiënten. Die motivatie komt niet van buiten af. Die motivatie komt van binnen uit.
In april 2020 legt de Enschedese fotograaf Jeroen Nieuwhuis ons ziekenhuis vast. Zonder de onmogelijke ambitie om compleet te zijn. Maar met de wens om de toewijding tijdens de coronacrisis te laten zien.
Onderstaand delen wij een collectie van de verhalen en foto’s uit het herinneringsboek.
“Ik stond op de corona-afdeling, aan de besmette kant. Hoewel je direct de gang op wil rennen om te helpen, moesten we wachten op de patiënten die vanaf de Spoedeisende hulp onze kant op kwamen. In het begin was dit spannend, want je weet niet hoe ziek ze zijn. We kregen heel veel patiënten tegelijk binnen, dan voel je wel onmacht. Je wil ze geruststellen en jezelf voorstellen, maar door het pak was dat gek. Je kan normaal veel met je gezicht zeggen, maar door alle kleding voelde het niet als jezelf. Met een grapje probeerde ik dan wat meer van mijn persoonlijkheid laten zien.”
“Ik hoorde al verhalen over het coronavirus van collega’s en mensen uit Limburg. Dat het heftig was en dat mensen écht heel ziek waren. Ik werkte pas een halfjaar op de longafdeling toen het virus kwam, dus ik vond het wel eng. Veel was nog onduidelijk. Wist ik straks wel wat ik moest doen? Uiteindelijk viel het gelukkig mee: na de eerste dag bleek dat het veel leek op de ‘normale’ werkzaamheden op de longafdeling. Het was alleen veel intensiever. De samenwerking tussen collega’s was goed, ook al kende je elkaar vaak niet.”
“ De eerste overleden coronapatiënt ophalen, ik vergeet het nooit meer. Ik moest volledig beschermd de afdeling op. Best spannend. Ik was in die eerste weken nog waakzamer dan anders. We wisten immers nog niet precies hoe en wat. Het heftigste vond ik de week waarin we twaalf overledenen verzorgden en die week erop wéér. Ik doe dit werk al veertig jaar en heb nog nooit iets opgelopen. Maar dit was de eerste keer dat ik toch dacht: ik ben al wat ouder en heb astma. Ook voor mijn gezin was deze hele periode erg spannend.”
Meneer S. loopt al een week rond met veertig graden koorts. Zelf heeft hij niet het idee dat hij corona heeft, maar uiteindelijk wordt hij op 21 maart toch met de ambulance opgehaald. Het blijkt dat hij het virus wel heeft opgelopen. “Ik kan me nog herinneren dat ik op de Intensive Care lag en ze me voor drie dagen onder zeil zouden brengen. Dat wilde ik heel graag, ik was doodziek.” Uiteindelijk ligt hij 67 dagen in het ziekenhuis.
Op donderdag 19 maart werd Bas (43) door zijn vrouw bij het ziekenhuis in Eindhoven afgezet. Hij was ontzettend benauwd en kreeg antibiotica, maar dat hielp niet. Hij werd direct op de coronaafdeling geplaatst. “Op zaterdagmiddag kreeg ik ineens te horen dat ze me gingen verhuizen. Er kwamen te veel mensen met corona binnen en ze hadden geen ruimte meer. Naar een ander ziekenhuis gaan was mijn beste kans om te overleven”, vertelt Bas.