Bergmeditatie
Deze beeldmeditatie heet ‘De Berg’.
Ga gemakkelijk zitten en voel hoe je voeten contact maken met de grond
Voel hoe je zitvlak contact maakt met de stoel of het kussen en laat je zitvlak breed worden
Voel hoe de basis van je lichaam plaats inneemt en je lichaam draagt
Breng nu je aandacht naar je rug, je schouders en je hoofd, en laat je houding zo zijn dat je waardigheid en rust uitstraalt
Word je bewust van je ademhaling en merk op hoe de lucht die je inademt je longen vult, en hoe je borst en je buik rijzen en dalen op het ritme van je ademhaling
Stel je dan in je fantasie een berg voor. Neem de kwaliteit van deze berg in je op, zoals je hier nu zit, stevig, rustend, met je basis op de stoel of op het kussen en met een waardige houding, voel je je als het ware veranderen in de berg die je net in je fantasie voor je zag
En zeg dan tegen jezelf bij een inademing: ik zie mezelf als een berg
En bij een uitademing: ik voel me stil en stevig
Laat je adem je helpen en adem uit door je zitvlak en je voeten. Je kunt je helemaal verankerd voelen in de stoel en de grond. De berg is één en al aarde, stil en stevig
Word je bewust van het materiaal waar jou berg van is gemaakt. Is dat graniet of marmer, zandsteen of leisteen? Zijn er gekleurde aardlagen of schatten te vinden in het binnenste van jouw berg?
‘Ik zie mezelf als een berg, en ik voel me stil en stevig’
Aan de buitenkant van de berg krioelt het van leven: er zijn planten, dieren, vogels, en ook mensen die de aarde bewerken, steden bouwen en wegen aanleggen. Al dit leven kan de berg niet beroeren, van binnen blijft de berg stil en stevig.
In de herfst komt de regen en de storm, maar ook dan zeg je tegen jezelf met een inademing ‘Ik zie mezelf als een berg’ en met een uitademing ‘Ik voel me stil en stevig’.
De winter komt met sneeuw, hagel en vorst, maar van binnen blijft de berg stil en stevig.
In de lente wekt de zon de zaden die de hele winter hebben geslapen en verandert de buitenkant van de berg in een bloementapijt.
In de zomer rijpen de vruchten aan de bomen en halen de mensen de oogst binnen.
Ik zie mezelf als een berg, en ik voel me stil en stevig. Boven op de top van de berg raken aarde en kosmos elkaar, de lucht is ijl en je kunt de stilte voelen. De aarde aan de voet van de berg is ver, en de blauwe koepel van de lucht is oneindig.
Maar de berg is met haar bodem verankerd in de aarde, de berg is één en al aarde.
En als er in je leven veel onrust is, keer dan in gedachten terug naar het beeld van jouw berg. Voel je verankerd in de aarde en zeg tegen jezelf ‘Ik zie mezelf als een berg en ik voel mezelf stil en stevig’.
En als je er klaar voor bent, beweeg dan je vingers en schouders, doe je ogen open en kom dan weer terug in de ruimte waar je bent.